Jamiolowo blog

Metamorfoza starego taboretu- decoupage i transfer

Zmobilizowałam się po prawie trzy tygodniowym przestoju i dokończyłam metamorfozę taboretu, który ma już swoje lata, choć nadal jest w dobrej formie, poza obłażącą tu i ówdzie farbą.

Widziałam w internecie wiele zdjęć z odnowionymi krzesłami i taboretami. Dominowały róże i lawenda. Lubię te kwiaty, ale moja wizja dryfowała w kierunku stylu vintage, decoupage'u i transferów... Zobaczcie sami, co z tego wynikło. Może ktoś się zainspiruje?

Etapy pracy nad taboretem

1. Taboret w stylu shabby chic z obtartą farbą. Lampka vintage też przed przemianą, którą pokazałam wcześniej.

2. Zdzieranie farby z mebla za pomocą papierów ściernych. Niestety, opalarki nie mam, a moja mała szlifierka nie bardzo się sprawdziła przy tym zadaniu. To była najmniej przyjemna część taboretowej metamorfozy.

3. Dokładnie oczyszczoną powierzchnię pomalowałam farbą w kolorku waniliowym - chyba już zauważyliście, że to mój ulubiony kolor bazowy:)
4. Nie przejmowałam się niezbyt idealnym nałożeniem farby, ponieważ i tak po każdym etapie taboret był przecierany papierami ściernymi różnej grubości...

kolejny etap -malowanie taboretu i przecieranie papierem ściernym

5. Przyszykowałam sobie napisy do transferów znalezione na Pintereście i przykleiłam na Mod Podge. Jak widać napisy i obrazki nawiązują do stylu vintage.

wydrukowanie i przygotowanie napisów i obrazków do transferu

przyklejenie do taboretu papieru z napisami i obrazkami

6. Po kilkunastu godzinach zastosowałam kilkakrotne delikatne usuwanie papieru paluszkiem:)) Poniżej wstępna faza rolowania mokrych "naklejanek"...

zwilżony papier rolujemy kilkukrotnie aż do uzyskania wyraźnych transferów

7. Wstępne przymiarki do decoupage'u. Najbardziej czasochłonne okazało się pocięcie serwetki na drobne kawałki:)) Ptaszek naklejony został bez większego zastanawiania się, a resztę trzeba było dopasowywać metodą prób i błędów.

wycięcie i przymierzenie motywów roślinnych z serwetek

8. Długie przymiarki, a potem naklejanie motywów wyciętych z serwetki, zdrapywanie zbędnego transferu, przecieranie stołka papierem ściernym - to kolejne czynności, które niby banalne, ale miały znaczący wpływ na efekt końcowy.

kompozycja na taborecie złożona z elementów transferu i decoupage'u

9. Już prawie koniec, czyli nadawanie kolorków, ostatnie poprawki i wreszcie nachlapanie ciemnozielonych kropek.

podkolorowanie niektórych fragmentów kompozycji

10. Utrwalenie całości kilkoma warstwami lakieru. Każda z warstw również była przecierana papierem ściernym...

Efekt końcowy przemiany i poduszkowa inspiracja

Oto taboret po przemianie - kolorowy wierzch taboretu i waniliowa reszta bez żadnych ozdób, bo co za dużo to niezdrowo:)) Dwie rzeczy mogłam zrobić nieco inaczej, ale jak zawsze, człowiek uczy się na błędach...

A poniżej jedna z poduszek z Jyska, jakie mam w kuchni na krzesłach:)) Nie ukrywam, że w jakiś sposób były dla mnie inspiracją.

inspiracją do kompozycji na taborecie był motyw z poduszki

Oczywiście, mogłabym nawet dość dokładnie odtworzyć wzory i kolorystykę z poduszek, ale przecież nie o to chodziło...Mój taboret utrzymany jest w ciepłej tonacji kolorystycznej i ma przypominać wiosnę lub lato, a przy okazji cieszyć oko bogactwem szczegółów.

Obiecuję, że już nie będę pisać takich długich postów, bo samej długości można się wystraszyć:))

Pozdrawiam,
Anetta

41 comments

74 comments

60 comments

Chusta Alpejskie łąki...

W ubiegłym tygodniu skończyłam chustę Alpine meadows, czyli Alpejskie łąki według wzoru Oksany Kushchovenko zamieszczonego na Ravelry . Wcześniej widziałam chustę na zdjęciach i oczarowała mnie w pełnym tego słowa znaczeniu. Jednak kiedy zaczęłam ją robić, czar nieco prysł. Wzory nie są trudne, są powtarzalne i czytelne, ale robi się je w pełnej koncentracji. Dodatkowo obstawiłam się markerami - po raz pierwszy w swojej "drutowej" karierze, bo łatwiej było mi zapanować nad ilością oczek , szczególnie tych przybywających na krańcach chusty.

Perypetie z chustą

Nie obyło się bez perypetii - najpierw zrobiłam zgodnie z opisem 259 oczek i zaczęłam robić ażurowy wzór ze schematu 1., ale coś mnie tknęło. Przeliczyłam wszystkie oczka, jakie zostaną dodane i uznałam, że chusta będzie zbyt duża - bez względu na opcję, którą wybiorę, czyli większy lub mniejszy rozmiar. Sprułam do 200 oczek i zaczęłam jeszcze raz schemat 1.

Babyalpaca i blokowanie

Potem dzierganie przebiegało już prawie bezboleśnie, choć cały czas dręczyła mnie myśl, czy wełenka się zblokuje i czy nie jest zbyt "włochata", ponieważ chustę zrobiłam z Babyalpaca BC Garn w kolorze ładnej soczystej zieleni, czego niestety na zdjęciach nie widać.
Po upraniu czekał mnie koszmar przypinania nieskończonej ilości szpilek - oczywiście przesadzam, ale było co robić, aby odpowiednio napiąć chustę.

Chusta, pomimo redukcji oczek, osiągnęła i tak duże rozmiary - ma 2 metry rozpiętości, ale że jest zrobiona z milutkiej, przyjemnej w dotyku wełenki, więc jest idealna do otulania się. Ponieważ zostało mi jeszcze nieco tej alpaki zapewne zrobię sobie jakąś delikatną czapkę, ale muszę nad tym pomyśleć...

Lektury z minionego tygodnia

A teraz o lekturach - ostatnio czytałam biografię E. Stachury, którego twórczość uwielbiałam w latach młodości, więc musiałam nieco odetchnąć po tych biograficznych zawiłościach i sięgnęłam po książkę, kierując się tytułem i okładką, a nie ewentualną treścią:)) I tym sposobem trafiłam na... 'harlekina":))

Lawendowe pola Jennifer Greene to romansidło, w którym splatają się burzliwe losy trzech sióstr Campbell. Fabuła nieskomplikowana, ale w jakiś sposób intrygująca. Już na początku pojawia się niepewność, czy oby wszystkie sprawy ułożą się pomyślnie, a siostry skrzywdzone przez los i nieodpowiedzialnych mężczyzn znajdą spokój i szczęście? Zdrada, miłość, samotność, poszukiwanie własnej drogi - to tematy, w których zawsze - świadomie lub nieświadomie- szukamy podobieństwa do własnych losów, stąd tak duża popularność tego typu książek. Akcja toczy się w USA, w małej mieścinie, w starym pięknym domostwie osadzonym wśród pól lawendy... Czytając mamy wrażenie, że wokół nas unosi się subtelny zapach lawendowego kwiecia i świeżo parzonej kawy:)

Książkę można przeczytać w ramach lekkostrawnej lektury na jesienny weekend, ale uprzedzam, że zbyt wiele nie można po niej oczekiwać:))

Pozdrawiam:)

Anetta